Clocks on film: Het witte konijn en de tikkende krokodil

Het witte konijn met zijn zakhorloge (John Tenniel)

Naar aanleiding van ons eerdere bericht over de klokken van Geppetto kunnen twee andere personages uit tekenfilms van Disney natuurlijk niet ontbreken. We doelen op het witte konijn uit “Alice in wonderland” en de krokodil uit “Peter Pan”. Het witte konijn met zijn onafscheidelijke zakhorloge komt voor in het surrealistische verhaal “Alice(’s adventures) in wonderland” (1865) door Lewis Carroll (1832-1898). Het konijn wijst Alice op de toegang tot het wonderland. De oorspronkelijke illustraties bij de boekuitgave waren van John Tenniel. Disney bracht de tekenfilmversie uit in 1951. De krokodil met de tikkende wekker in zijn buik komt voor in “Peter Pan” (1904/1911) door James Barrie (1860-1937). De krokodil heeft de hand van kapitein Haak opgeslokt en zit de piraat achter zijn vodden. Het dier verraadt zichzelf door het tikkende geluid van de wekker. Disney’s tekenfilm naar dit verhaal dateert uit 1953.

“Maar wat was dat?? Tik-tak…tik-tak, klonk het onder aan het schip. Daar kwam de grote krokodil aanzwemmen. “H-h-oort u dat, k-k-kapitein?” stotterde Vetje bevend van angst. “H-h-het ti-ta-tikt weer…” De zeeschuimer trok zijn zwaard en riep: “Dat moet nu maar weer eens uit zijn!!”

“Vlak naast het groene monster plonsde hij in het water en de wekker ging tik-tak…tik-tak… De krokodil smakte met zijn brede kaken.”    

(citaten naar de uitgave van “Margriet”, weekblad voor moeder en kind, Amsterdam)

Kapitein Haak valt in de bek van de krokodil (Alice B. Woodward)

Deze slideshow vereist JavaScript.

Clocks on film (3): Harold Lloyd in “Safety Last!” (1923)

Harold Lloyd in "Safety Last!" (1923)

Een scène uit de stomme film “Safety Last!” (1923) behoort tot de iconen uit de filmhistorie. Hierin bungelt komiek Harold Lloyd (1883-1971) hoog boven het straatverkeer aan de gevel van een wolkenkrabber. De wijzer van een gevelklok biedt hem daarbij de enige houvast. Lloyd behoorde in de jaren ’20 van de 20^ste eeuw tot de meest succesvolle acteurs en genoot zelfs een grotere populariteit dan Charley Chaplin en Buster Keaton. Tot 1923 werkte hij voor de filmmaatschappij van Hal Roach. Na het succes van “Safety Last!” ging hij voor zichzelf werken. In 1923 huwde hij zijn tegenspeelster Mildred Davis met wie hij drie kinderen kreeg. De acrobatische Lloyd voerde veel van zijn stunts zelf uit.

Clocks on film (2): Geppetto’s workshop (1940)

”]In de gereconstrueerde klokkenmakerswerkplaats van het Museum van het Nederlandse Uurwerk zit een klein houten poppetje met een lange neus. Oplettende bezoekers herkennen hierin uiteraard Pinocchio. Deze ondeugende houten pop die tot leven werd gewekt, werd in 1883 bedacht door de Italiaanse kinderboekenschrijver Carlo Collodi (1826 – 1890). Het brede publiek heeft het personage vooral in de armen gesloten dankzij de tekenfilm van Walt Disney uit 1940.

Clocks on film (1): Metropolis (1926)

De wijzerpaat scène uit Metropolis, UFA 1926  [Collection Cinematheque Suisse]

Als je iets hebt met klokken, stuit je op de meest uiteenlopende plaatsen op plaatjes die tot de verbeelding spreken. Zo zijn er legendarische shots uit de geschiedenis van de cinematografie. Tot mijn favorieten behoort een scène uit Fritz Langs filmklassieker Metropolis uit 1926 naar een scenario van Thea von Harbou. Het bekende shot toont een fabrieksarbeider die uit alle macht probeert de wijzers op een wijzerplaat in opeenvolgende standen te verzetten. De wijzerplaat is ingedeeld in 10 cijfers, waaromheen nog eens 50 kleinere cijfers zijn aangebracht. Deze cijfers markeren gloeilampen, die beurtelings gaan branden en het signaal vormen voor het verzetten van de wijzers. De functie van deze handeling is volstrekt irreëel en moet de toeschouwer verplaatsen in de krankzinnigheid van het door machinerieen beheerste bestaan.